Szkoła Podstawowa  nr 21 im. Marszałka Józefa Piłsudskiego

w Białymstoku, ul Polowa 7/1

zaprasza do udziału w  międzyszkolnym konkursie literacko-plastycznym

"Mój ulubiony pisarz"

Cele konkursu literackiego  Mój ulubiony pisarz – list do pisarza     

Głównym celem konkursu jest ocalenie od zapomnienia sztuki pisania listów, ze szczególnym zwróceniem uwagi na estetyczny, poprawny i czytelny zapis treści listu. Ponadto konkurs ma na celu:

• rozwijanie wyobraźni i umiejętności wyrażania myśli poprzez tworzenie formy wypowiedzi jaką jest list
• popularyzowanie twórczości literackiej dzieci;
• propagowanie czytelnictwa wśród uczniów;
• kształtowanie umiejętności poprawnego pisania

Cele: konkursu plastycznego Mój ulubiony pisarz – portret pisarza

Głównym celem konkursu jest propagowanie sztuki plastycznej, jako jednej z form artystycznego wyrazu oraz promowanie zdolności manualnych i wyobraźni dzieci i młodzieży szkolnej

Ponadto konkurs ma na celu:

• doskonalenie umiejętności artystycznych młodzieży w zakresie plastyki,
• rozwijanie pasji artystycznych
• rozwijanie pasji lektury i chęci poznawania sylwetek pisarzy
• popularyzacja twórczości pisarzy

                            Więcej informacji i karta uczestnika w załączniku 

3 marca obchodzimy Międzynarodowy Dzień Pisarzy.

Międzynarodowy Dzień Pisarzy ustanowiony został w 1984 roku przez PEN Club - Międzynarodowe Stowarzyszenie Pisarzy. Nazwa powołanej w 1921 roku organizacji pochodzi od pierwszych liter słów: poets, essayists, novelists – poeci, eseiści, powieściopisarze.

Celem PEN Clubu jest promowanie przyjaźni i intelektualnej współpracy pomiędzy pisarzami oraz obrona wolności słowa i rozwój społeczności pisarzy na całym świecie.

Polski PEN Club powstał z inicjatywy Stefana Żeromskiego w 1925 roku na wzór podobnych stowarzyszeń działających już we Francji, Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych.
Polski PEN Club nie zaprzestał działalności nawet w okresie II wojny światowej. Jego członkowie zaangażowali byli zarówno w podziemną działalność wydawniczą, jak i szerzenie kultury literackiej na emigracji.

Formalnie Stowarzyszenie ukonstytuowało się na powrót w roku 1947. Na czele Zarządu Polskiego PEN Clubu stanął Jan Parandowski, funkcje wiceprezesów objęli Maria Dąbrowska i Jarosław Iwaszkiewicz, zaś sekretarzem generalnym został Michał Rusinek.

Dla uczczenia Międzynarodowego Dnia  Pisarzy odbywają się spotkania literackie, odczyty wieczory poezji, konkursy i turnieje.

3-9 marca

Międzynarodowy Tydzień E-książki

Święto zainicjowane w 2004 roku ma na celu promocję i popularyzację e-czytania oraz książki elektronicznej.

E-book, eBook, książka elektroniczna, publikacja elektroniczna, e-książka – publikacja elektroniczna, zapisana w odpowiednim formacie, możliwym do odczytania za pomocą komputerów, telefonów komórkowych czy też innych przystosowanych do tego urządzeń elektronicznych. E-booki składają się z tekstu, obrazów lub też połączenia obydwu elementów.

E-book często jest elektroniczną wersją publikacji tradycyjnej, jednak niektóre e-książki istnieją bez drukowanego odpowiednika. E-książki można czytać na dedykowanych urządzeniach, czyli czytnikach, ale także na dowolnym urządzeniu komputerowym z kontrolowanym ekranem, w tym desktopach, laptopach, tabletach, palmptopach i smartfonach.

Książki elektroniczne  posiadają okładkę, spis treści, ilustracje czy inne elementy występujące w książkach tradycyjnych. E-book umożliwia zmianę wielkości i kroju pisma, tła oraz formatowanie tekstu. W zależności od czytnika, którym dysponujemy, w tekście można również wyszukiwać strony i pojedyncze słowa, dodawać zakładki i wpisywać notatki do tekstu.

W języku polskim funkcjonują równolegle terminy: e-book, e-książka oraz książka elektroniczna. Mogą one oznaczać zarówno publikacje elektroniczne, jak i urządzenia do ich odczytu, chociaż część źródeł nazywa te urządzenia czytnikami, e-czytnikami lub czytnikami książek elektronicznych.

Słownik informatyczny wydawnictwa Helion z 2005 roku definiuje e-książkę jako „elektroniczne urządzenie przenośne, które pozwala wyświetlać zawartość pamięci, np. tekst książki”

Internetowy Słownik języka polskiego wydawnictwa PWN podaje dwa znaczenia terminu e-book: „książka dostępna w wersji elektronicznej” oraz „urządzenie przeznaczone do odczytywania takiego tekstu”.

Encyklopedia książki z 2017 roku definiuje książkę elektroniczną jako „dokument elektroniczny upodobniony do konwencjonalnej książki pod względem organizacji treści i funkcjonalności” oraz stwierdza, że chociaż początkowo nazywano tak również „podręczne urządzenia elektroniczne udostępniające treści piśmiennicze”, to obecnie stosowana jest raczej nazwa „czytniki”.

Warto sięgnąć do darmowych e-booków:

https://www.legimi.pl/ebooki/dla-dzieci-i-mlodziezy,g221/

https://www.publio.pl/blog/co-to-jest-e-book-i-gdzie-pobrac-e-booki-za-darmo/

Nauczyciele bibliotekarze

Tradycje Świąt Bożego Narodzenia

O wyjątkowości świąt Bożego Narodzenia stanowi Wigilia, której momentem kulminacyjnym jest wieczerza rozpoczynająca się wraz z pierwszą gwiazdką.  To bezpośrednie nawiązanie do gwiazdy betlejemskiej, zgodnie z przekazem biblijnym – wskazującej drogę do stajenki Trzem Królom.

W naszym kraju nie wyobrażamy sobie wieczerzy wigilijnej bez łamania się opłatkiem. Polska to jedyny kraj, gdzie rozpowszechniony jest ten zwyczaj.

Potrawy wigilijne były i są nadal zróżnicowane regionalnie, ale zawsze zwracano uwagę na to, aby były przygotowane z darów pola, ogrodu, sadu, lasu i wody. Ilość dań w dawnych czasach była różna. Najczęściej uważano, że powinno być ich 12 czyli tyle ilu było apostołów lub w innej wersji – miesięcy w roku. Mogło być ich także 7 ponieważ jest tyle dni tygodnia lub 9 w nawiązaniu do chórów anielskich. Panowało przekonanie, ze należy spróbować każdej z wigilijnych potraw, ponieważ przyniesie to zdrowie i szczęście w nadchodzącym roku.

Typowe potrawy wigilijne to barszcz z uszkami, zupa grzybowa, kapusta z grochem, pierogi z kapustą i grzybami, karp smażony, kutia. /potrawa wschodnich regionów Polski, przygotowywana z gotowanej pszenicy, którą wcześniej obtłukiwano w stępach, z dodatkiem miodu i maku/

Ciekawym zwyczajem jest zostawianie jednego pustego nakrycia dla niespodziewanego gościa. Wędrowiec, który zabłądził, może zapukać do naszych drzwi, gdy będziemy w trakcie spożywania wieczerzy wigilijnej. Trzeba go ugościć. Dodatkowe nakrycie upamiętnia też osobę lub osoby, które w przeszłości zasiadały z nami do wigilijnej wieczerzy, ale nie ma już ich wśród nas.

Kolejną tradycją jest kładzenie siana pod wigilijny obrus. Ma ono symbolizować ubóstwo, w jakim narodził się Jezus Chrystus oraz skromność. Co ciekawe, według pogańskich przekonań sianko pod obrusem ma także sprowadzić dobrobyt dla domowników i stanowi dobrą wróżbę na nadchodzący rok.

Nieodłącznym elementem obchodów świąt Bożego Narodzenia jest Pasterka. Ma ona wielowiekową tradycję i bez wątpienia należy do najbardziej lubianych mszy świętych. Podczas niej po raz pierwszy w roku wykonuje się kolędy i pastorałki, które są nie tylko wyrazem radości, ale także formą modlitwy.

Zanim pojawiła się choinka, świąteczną dekoracją domu był podłaźnik (podłaźniczka) i pająk, które wieszano pod sufitem. Zielone drzewka jeszcze w kulturze przedchrześcijańskiej były uważane za symbol życia i płodności. Podłaźnik to wierzchołek lub gałąź drzewka iglastego zawieszany w izbie bezpośrednio nad stołem wigilijnym lub w świętym kącie.

Współcześnie dla wielu osób choinka to najważniejszy element świąt Bożego Narodzenia. To bożonarodzeniowe drzewko przywędrowało na tereny Polski na przełomie XIX i XX wieku. Początkowo choinki zdobiły domy magnackie, szlacheckie i mieszczańskie, a z czasem zaczęto stawiać je w izbach wiejskich. W chrześcijaństwie choinka stała się symbolem rajskiego drzewa i nadzieją życia wiecznego. Dawniej choinki przyozdabiano łańcuchami z bibuły i słomy, jabłkami, orzechami i ciastkami.

W odróżnieniu od zwyczaju spędzania Bożego Narodzenia w gronie najbliższej rodziny, w drugi dzień świąt bawiono się huczniej i weselej, odwiedzano dalszych krewnych. Dzień św. Szczepana był przeznaczony na rodzinne i sąsiedzkie odwiedziny.

Drugiego dnia świąt rozpoczynało się również chodzenie po kolędzie. Kolędnicy w przebraniach turonia, konia, żurawia, bociana itp. przynosili dobre wróżby i życzenia wszelkiej pomyślności. Wchodząc do domów, pozdrawiali gospodarzy, śpiewali kolędy, wygłaszali życzenia zdrowia i urodzaju, a także odgrywali różne scenki. Za to trzeba było odwdzięczyć się im pokarmem, zazwyczaj kiełbasą, szynką lub ciastem, a niekiedy nawet skromną zapłatą.

Wyniki konkursów - Link